Monday, November 19, 2007

Seks in het rust- en verzorgingstehuis

Intermediairs in rust- en verzorgingstehuizen worden vroeg of laat met de seksuele behoeften van hun bewoners geconfronteerd. Uit onderzoek van Eva Bossuyt, Vrije Universiteit Brussel, blijkt dat hier rond nog veel taboes en vooroordelen bestaan. Zij gaan er vaak van uit dat rusthuisbewoners geen seksuele behoeften meer hebben. Het tegendeel is waar. Agoge Eva Bossuyt onderzocht in het kader van haar eindverhandeling in opdracht van Sensoa op welke manier intermediairs in rust- en verzorgingstehuizen (RVTs) omgaan met seksuele behoeften van de bewoners. Uit het onderzoek blijkt dat bewoners nog veel plezier beleven aan seksuele contacten maar dat er bij de intermediairs nog veel taboes en vooroordelen leven. RVTs hanteren nog al te vaak de visie dat hun bewoners alles, gaande van hun sociale contacten, de zeggenschap over hun financiƫn, hun capaciteiten, tot uiteindelijk het leven, verliezen. En dus ook hun seksuele behoeften. De respondenten uit het onderzoek verklaarden het gevoel te hebben dat ze moeten ingrijpen wanneer ze met seksualiteit geconfronteerd worden omdat ze denken dat de bewoners daar zelf niet competent genoeg voor zijn.

Het zogenaamde begrip incesttaboe is een andere verklaring waarom sommige intermediairs vlug ingrijpen. Het incesttaboe houdt in dat de kinderen van seksueel actieve koppels zich niet kunnen of willen voorstellen dat hun ouders seksuele betrekkingen hebben. De intermediairs denken bij de seksuele contacten van bewoners aan hun eigen ouders en zijn daardoor vlugger geneigd om die seksualiteit te verbieden. Een bijkomend probleem is dat vele intermediairs een zeer strikte definitie hanteren van wat seks hebben nu juist inhoudt. Door de enge betekenis worden senioren al snel in een aseksueel stereotype geduwd. Andere mogelijke belemmerende factoren zijn de familie, de infrastructuur van het RVT, de typische roddelcultuur en het gebrek aan een beleidsvisie over seksualiteit. Door dit gebrek moeten intermediairs beroep doen op hun eigen referentiekader en handelen naar eigen normen en waarden.

Er zijn ook intermediairs die wel openstaan voor de seksuele behoeften van de bejaarden. Zij zien de bewoners als personen met capaciteiten en willen de bewoners hun gang laten gaan. Zij willen dan ook alles in het werk stellen om hen een volwaardig seksueel leven te laten uitbouwen. De Wetenschapswinkel is een aanspreekpunt voor non-profitorganisaties die op zoek zijn naar wetenschappelijke ondersteuning via onderzoek of advies. Elke Vlaamse universiteit heeft een Wetenschapswinkel en organisaties kunnen onderzoeksvragen voor het ganse netwerk indienen via het aanvraagformulier op www.wetenschapswinkel.be

Labels: ,